Pyrrhura molinea is de laatste jaren de populairste Pyrrhura soort geworden en is daarmee Pyrrhura frontalis voorbij gestoken. De voornaamste reden hiervoor zijn de diverse mutaties die bij deze soort zijn opgetreden. De meest bekende hiervan is een mutatie welke al in 1900 waargenomen werd in het wild door Salvadori, namelijk de opaline. In het Zuiden van Brazilie werden drie geelgekleurde vogels waargenomen in een vlucht Pyrrhura molinea sordida. Twee van deze drie vogels eindigden als balgen en aan de hand van dezen werd op dat moment Pyrrhura hypoxantha beschreven. Daarna verdween de soort voor een lange tijd van de radar totdat er in de jaren ’90 bij een liefhebber in de Verenigde Staten vogels opduiken die voldoen aan de beschrijving van Salvadori in een groep Pyrrhura molinea sordida. Kweektesten toonden aan dat het niet om een aparte Pyrrhura soort ging maar om een mutant welke geslachtsgebonden vererft. Dit wetende en door het feit dat de naam hypoxantha ouder is als de naam Pyrrhura molinea sordida verviel deze laatste naam en is de juiste ondersoort vernoeming Pyrrhura molinea hypoxantha. Hypoxantha is dan ook de naam van deze ondersoort van Pyrrhura molinea.
Helaas zien we nog veel liefhebbers de naam hypoxantha voor de opaline mutant en dit kan voor veel verwarring zorgen. Verder was er discussie of deze mutant nu wel of geen opaline is. Het is een mutant welke geslachtsgebonden vererft. Daarnaast is het zwart op de kop grijs geworden. En de poten worden vleeskleurig, er is dus een zichtbare reductie in de hoeveelheid eumelanine. De buik is voornamelijk geel en de rode buikvlek is kleiner geworden (N.B. Bij de oorspronkelijk mutant!). Er is dus een toename van de hoeveelheid psittacine. Ook is het dons van de mutant lichter dan het dons van de groene vogel. Dit is heel goed te zien op de foto welke gemaakt is door Stefaan Hoste. Op de foto van een nest Pyrrhura molinea hypoxantha is duidelijk te zien welke jongen opaline zijn en welke groen. Dit is allemaal consistent met opaline.
Pyrrhura molinea has become the most populair Pyrrhura species in aviculture. The main reason for this has been the appearance of the several mutations in this species. The most familiar one is a mutation which has been known since 1900, when Salvadori observed it, namely the opaline. He observed three birds in total out of which two ended up as study skins in a flock of Pyrrhura molinea sordida; based on these Pyrrhura hypoxantha was described. After this no birds with a similar phenotype were observed. Until in the ’90 an aviculturist from the U.S. discovered some among his Pyrrhura molinea sordida. Test breeding showed that it was not a separate species but a colour mutation that inherited sex-linked. Knowing this and as Pyrrhura hypoxantha was described before Pyrrhura molinea sordida this last name was cancelled and this species was renamed Pyrrhura molinea hypoxantha. In this case Hypoxantha is the name for the subspecies.
Unfortunately we see a lot of breeders using the name hypoxantha for the opaline mutation, which of course can cause a lot of confusion. Next to this, there has been some discussion if the mutation was or wasn’t opaline. It is a mutation that inherits sex-linked. Additionally there is a reduction in the amount of eumelanin as the black on the head has become grey and the feet has become pink. The green in the belly has been replaced by yellow and the red on belly has become smaller (NB in the orginal mutation, due to selection we do have birds that are completely red by now). So we see an increase in the amount of psittacine. Also the natal down has become lighter as clearly shown in the picture provided to us by Stefaan Hoste. In this picture you can clearly see which birds are opaline and which are green. It is one of the most spectacular mutations in Pyrrhura genus and I hope we can keep enjoying it for the years coming, both in the original yellow as in the now very popular red form.