Carnegiella myersi – Dwergbijlzalm

Carnegiella myersi – Dwergbijlzalm

Carnegiella myersi of Dwergbijlzalm is de kleinste van de zoetwater Bijlzalmen en is in 1950 officieel beschreven door Fernandez en Yepes. De geslachtsnaam Carnegiella is een verwijzing naar Margaret Carnegie. De soortnaam verwijst naar Dr. George S. Meyers, een ichtyoloog die veel voorbereidend werk heeft gedaan voor de beschrijving van dit geslacht.

De familie van de Bijlzalmen of Gasteropelecidae omvat slechts drie geslachten. Het geslacht Carnegiella bevat de meeste soorten, welgeteld vier: Carnegiella myersi, Carnegiella marthae, Carnegiella schureri en Carnegiella strigata.

Beschrijving

Het meest in het oog springende kenmerk van de Carnegiella myersi is de vorm die wel wat weg heeft van een bijl. Van alle Bijlzalmen is dit de kleinste soort, vandaar ook de Nederlandse naam Dwergbijlzalm. Ze worden niet groter dan zo’n 2,5 centimeter standaard lengte, met hun staart meegerekend komen maximaal zo rond de 3 centimeter uit.

De bovenkant van de vis is wat afgeplat, een teken dat ze voornamelijk te vinden zijn aan het wateroppervlak. Van alle Bijlzalmen is de bijl van de Carnegiella myersi het minst ontwikkeld waardoor hij een wat langer profiel heeft dan de andere Bijlzalm soorten. Dit varieert overigens wel afhankelijk van de herkomst. De populatie uit Bolivia heeft een wat grotere bijl dan die uit Peru.

De grondkleur is zilver met daarop een variatie van donkere vlekken of strepen over de bijl. De borstvinnen zijn naar verhouding groot en sterk en zitten vast aan de zeer grote borstspier die deze soort zijn bijlvorm geeft. De vinnen zijn verder geheel transparant. De zijlijn begint achter de borstvinnen en is verzien van een donkere streep. In tegenstelling tot de geslachten Thoracocharax en Gasteropelecus hebben Carnegiella geen vetvin.

Het verschil tussen de man en vrouw is moeilijk te zien. Alleen van boven gezien zouden de vrouwen wat ronder van vorm zijn. Vlak voor het afzetten van eieren is de buik partij van de vrouw wat dikker.

Sprongen uit het water

Als de Carnegiella myersi in gevaar verkeert gebruiken ze de fors ontwikkelde borstspier en borstvinnen om zichzelf met grote snelheid voort te stuwen. Ze kunnen zichzelf daarmee zelfs uit het water lanceren. Tijdens de vlucht boven water gebruiken ze de vinnen niet. Ze worden wel weer gebruikt om niet te diep terug in het water te duiken.

Uit onderzoek blijkt dat ze niet vaak springen. Als ze uit angst wel springen houden ze dit slechts één of twee keer vol omdat het gebruik van de grote borstspier erg veel energie kost. Net als veel andere kleine vissen duiken ze daarna naar het substraat om aan achtervolgers te ontsnappen.

Biotoop

Het verspreidingsgebied van de Carnegiella myersi ligt in het Amazone bekken van Peru en Bolivia. Ze bewonen daar de kleine kreekjes en beekjes in het stroomgebied van de Rio Maranon en Rio Ucayali van Peru. De type locatie ligt in een klein kreekje nabij Yurimaguas in Peru. Een tweede populatie kan worden gevonden in Bolivia.

De Dwergbijlzalm leeft in de beekjes, kreekjes, vijvers etc met weinig tot geen stroming. De wateren worden door het omringende regenwoud overschaduwd. Ze zoeken beschutting tussen de in het water hangende wortels en drijvende planten zoals Salvinia, Eichornia crassipes en Eichornia azurea en Echinodorus soorten.

Dieet

In het wild zwemt de Dwergbijlzalm aan het wateroppervlak. Ze wachten daar totdat een klein insect het water raakt. Dit kunnen vliegjes, spinnetjes, bladluizen etc zijn als het maar in hun kleine bekje past.

In het aquarium kun je ze voeren met klein levend of diepvriesvoer. Vleugelloze fruitvliegen worden zeker gewaardeerd. Hoewel ze van nature levend voer eten zullen ze ook droog voer accepteren. Geef ze echter wel gevarieerd te eten om ze gezond te houden.

Video

Auteur

John de Lange

Copyright foto’s

Gert Blank

Bronnen

Seriouslyfish.com
Tropicalfishkeeping.com
Akvaristalexikon.hu
Aquabulle.forumperso.com